Niby wszyscy wiemy, że warto ze sobą rozmawiać. Bo trzeba mówić wprost, bo fajnie czasem pogadać no i tak w ogóle… Ale jednak w praktyce bywa różnie, prawda?
Do napisania tego wpisu zainspirowało mnie w zasadzie kilka osób, które przejawiają różnego rodzaju niechęć do rozmawiania, choć każda z nich w całkowicie innej formie. I właśnie przez to, że kilka osób w stosunkowo krótkim czasie skłoniło mnie właśnie do takiego wniosku, że warto rozmawiać, postanowiłam coś na ten temat napisać.
Zatem, dlaczego tak właściwie warto rozmawiać?
- Swoje problemy możesz podzielić na pół
Wiele osób mając jakieś problemy – mniejsze czy większe – dusi je w sobie i nikomu o nich nie mówi. Z różnych powodów – bo druga osoba nie jest w stanie nam pomóc, bo nie chcemy kogoś obarczać swoimi zmartwieniami, bo i tak nikt nas nie zrozumie. A tymczasem… rozmowa może być oczyszczająca, sprawić, że spojrzymy na własne problemy trochę z innej perspektywy, choć przez chwilę nie będziemy musieli ich dźwigać samemu. Zazwyczaj jak już się wygadamy to jest nam trochę lepiej i przede wszystkim lżej. Trzeba się tylko trochę przełamać. A przy okazji, jest szansa, że nasz rozmówca, będąc osobą postronną, a przez to mniej zaangażowaną emocjonalnie, znajdzie jakieś rozwiązanie naszych problemów albo chociaż nas nakieruje na odpowiednią drogę. A jak nie, to przynajmniej przy takiej rozmowie można zjeść razem coś słodkiego albo wypić dobre piwo.
Oczywiście warto najpierw znaleźć dobrego i mądrego rozmówcę.
- Nikt nigdy się nie domyśli o co ci chodzi
Ten punkt chyba sama sobie powinnam aplikować dożylnie 😉
Jasne precyzowanie naszych oczekiwań i otwarte mówienie „o co nam chodzi” bezwzględnie zwiększa nasz poziom komunikacji.
Warto mówić o tym, co nas boli albo nam przeszkadza otwarcie, ponieważ każdy człowiek jest inny i nikt nie siedzi w Twojej głowie i nie domyśli się o co ci chodzi i co masz na myśli, jeżeli tego nie powiesz. Łatwiej jest się dogadać i utrzymać każdą relację, jeżeli jasno wyrażamy swoje oczekiwania wobec drugiej osoby. Wiele problemów można rozwiązać przez jasne zakomunikowanie o co nam chodzi, trzeba tylko umieć to wyrazić, jasno, ale też delikatnie i bez pretensji.
Nie ma też tu miejsca na wstyd czy niechęć, bo boimy się, że kogoś „urazimy”. Lepiej delikatnie powiedzieć coś wprost niż milczeć i w ten sposób kogoś oszukiwać. Jeśli zależy nam na danej relacji, to powinniśmy ją pielęgnować, jak roślinki.
Podobno przemilczana prawda to też kłamstwo…?
- Bo można się czegoś ciekawego dowiedzieć
I tu przechodzimy do trochę innej kategorii „rozmów”, w sumie chyba mojej ulubionej. Odkąd pamiętam zawsze lubiłam rozmawiać z ludźmi. Rozmowy, szczególnie takie „o życiu” zawsze mnie niezwykle fascynowały. Od niepamiętnych czasów (właściwie od pamiętnych – odkąd poznałam internet!) uwielbiałam poznawać nowych, szczególnie zupełnie innych niż ja, ludzi, z którymi często prowadziłam wielogodzinne rozmowy, czasem do samego rana.
Takie rozmowy mogą inspirować, bo przecież inni ludzie mają całkiem inne poglądy na różne sprawy, mogą pokazać nam inny sposób patrzenia na świat, zmotywować nas do zmian czy do próbowania nowych rzeczy. Rozmowy mogą być uczące, mogą nam dać niesamowitą wiedzę i ciekawe doświadczenie.
Może być też odwrotnie – możemy to my zainspirować kogoś swoimi słowami, swoją historią czy swoją opowieścią. Rozmowy mogą dać radość, dużo śmiechu, poprawić humor.
- Bo to zawsze dobry pretekst do spotkania przy kawie lub piwie 😉
Wiadomo. Każdy pretekst jest dobry.
- Bo czasem fajnie jest poczuć się zrozumianym. Tak po prostu.
Na dziś to tyle. Dajcie znać, co myślicie. Czy warto rozmawiać? Czy może jednak jesteście zdania, że rozmowy tylko wszystko komplikują? A może znacie inne powody, dla których rozmowy są dobre?
I na koniec:
Warto rozmawiać i warto mówić, ale warto też słuchać. Szczególnie słuchać ze zrozumieniem.
Żyj pięknie! 