4 cechy, które cenię sobie w ludziach

Dzień dobry! Dziś będzie krótki i nieco nietypowy wpis dotyczący cech charakteru. A dokładniej mówiąc, będzie o cechach, które wyjątkowo cenię w ludziach, a nawet trochę im ich zazdroszczę. Oczywiście nie wymienię tu wszystkich tych cech, które według mnie są istotne w innych osobach, natomiast skupię się na takich cechach, których sama raczej nie posiadam lub posiadam w małym stopniu i które chciałabym w sobie wypracować. Jeśli jesteście ciekawi, co to takiego – zapraszam do dalszego czytania.

1. Wytrwałość w dążeniu do celów.

Jakiś czas temu przeczytałam, że ludzie dzielą się na tych, których motywują szybkie efekty oraz na tych, którzy cenią sobie robienie nawet małych postępów w dążeniu do celu, szczególnie, kiedy jego osiągnięcie nie jest łatwe. Jak się pewnie domyślacie – jestem w tej pierwszej grupie. Zwykle raczej zniechęcają mnie pierwsze trudności i przeszkody na drodze. Dlatego bardzo podziwiam te osoby, które wytrwale dążą do swoich celów, pokonują małe i duże przeszkody i nie poddają się, choćby cały świat był przeciwko nim i każdy mówił im, że powinni się poddać i zrezygnować. Głęboki szacun dla takich osób – są dla mnie mega inspiracją i motywacją!

2. Umiejętność zachowania zimnej krwi w kryzysowych sytuacjach.

I znowu – przyznaję się bez bicia – bywam panikarą. 🙂 Gdyby kiedyś w moim towarzystwie do pomieszczenia wleciała osa albo ćma, możecie być pewni, że w mniej niż 5 sekund ewakuuję się z tego pomieszczenia. Miewam też tendencję do „googlowego” diagnozowania sobie chorób z serii „kłuje mnie w łokciu – na pewno umieram”. Dlatego bardzo cenię sobie osoby, które w trudnych, kryzysowych czy stresujących sytuacjach potrafią zachować zimną krew i logiczne myślenie. Tacy ludzie działają na mnie odstresowująco, pomagają się uspokoić, dokonać racjonalnych wyborów i podjąć lepsze decyzje.

3. Indywidualizm.

Kolejną cechą, którą cenię w ludziach jest indywidualizm rozumiany jako np. posiadanie własnego stylu i nie wstydzenie się go pokazywać. Doceniam i podziwiam osoby, które nie mają oporów przed założeniem na siebie czegoś zupełnie innego, niż wszyscy, często robią na przekór panującym modom i stylom. Cenię też ludzi, którzy potrafią wyrazić swoje odmienne zdanie, pójść inną, nieutartą jeszcze ścieżką, szukać nowych rozwiązań i „nie iść za tłumem”. Pójście pod prąd nie jest łatwe, dlatego bardzo to doceniam!

4. Dojrzałość emocjonalna.

Przez dojrzałość mam na myśli świadomość własnych emocji, umiejętność ich regulowania, rozsądek przy podejmowaniu decyzji i relacjach z innymi ludźmi, wygaszanie „dziecinnych” reakcji takich jak obrażanie się, wybuchanie płaczem, manipulacje czy unikanie. Bardzo podziwiam osoby, które takich zachowań nauczyły się wcześniej niż w wieku 25-30 lat. Myślę jednak, że większość z nas w końcu osiąga taką dojrzałość – jedni wcześniej, inni później. Niemniej jednak – osoby, które już w wieku nastoletnim potrafią zachować się dorośle – wielki szacun dla Was i tych, którzy Was tego nauczyli!

To już wszystko na dziś. Dajcie znać, co myślicie i jakie cechy, które zauważacie u innych, sami chcielibyście mieć.

Czekam niecierpliwie na Wasze komentarze!